Dr Jan Piotr Dekowski – ur. 22.02.1907 r. w Tomaszowie Mazowieckim, zm. 20.11.1988 w Łodzi, polski etnograf, muzealnik, nauczyciel, społecznik, instruktor harcerski. Absolwent Państwowego Seminarium Nauczycielskiego im. T. Reytana w Tomaszowie Maz. (1926-1931). W późniejszych latach student etnografii Uniwersytetu Łódzkiego (1949-1953), gdzie pod kierunkiem prof. dr. hab.  K. Zawistowicz-Adamskiej napisał pracę magisterską na temat stroju piotrkowskiego. Również pod jej opieką przygotował pracę doktorską p.t. „Pożywienie chłopów łowickich (1880-1939)”, którą obronił w 1968 r. na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UŁ.

Dr Dekowski początki swojej kariery zawodowej związał z nauczaniem w szkołach w Pludwinach (1931-1933), Tomaszowie Maz. (1933-1942, 1945-1950) oraz Zarzęcinie (1942-1945). W późniejszym okresie, już po II wojnie światowej, pracował w muzeach; był m.in. twórcą i kustoszem Muzeum Regionalnego w Tomaszowie Mazowieckim (1945-1956), a także pracownikiem Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, Działu Strojów Ludowych (1956-1972), pełniąc tam przez okres 5 lat funkcję kierownika zespołu etnograficznego.

Działalność naukowo-badawcza Dekowskiego obejmuje przede wszystkim zagadnienia folkloru Polski środkowej (woj. łódzkie, częściowo także tereny: Mazowsza, Małopolski, Kielecczyzny, Wielkopolski). Wśród najważniejszych jego prac są monografie poświęcone: strojom ludowym: piotrkowskiemu, sieradzkiemu, łęczyckiemu, folklorowi ziemi łęczyckiej, obyczajowości dorocznej, zwyczajom weselnym czy pożywieniu ludu łowickiego. W środowisku etnografów ceniono go przede wszystkim za niezwykłą pasję pracy w terenie, która wyraża się w niezliczonej ilości przeprowadzonych wywiadów, ankiet a także notatek i szkiców. Wiele opracowań współtworzył wraz ze swoją żoną Bronisławą (1907-1974), nauczycielką i etnografką, zainteresowaną przede wszystkim muzyką ludową.

Po przejściu na emeryturę Dekowski zaangażował się w prace Kół Miłośników Folkloru Robotniczego w Łodzi, Kaliszu i Opocznie. Dzięki jego staraniom zorganizowano szereg konkursów folklorystycznych, na które nadesłano wiele wartościowych materiałów etnograficznych dot. przede wszystkim obrzędowości. Wraz ze śmiercią doktora, działalność Kół właściwie zamarła. Innym ważnym polem jego aktywności było harcerstwo, w które był zaangażowany od lat 30., będąc m.in. założycielem i drużynowym III Drużyny Harcerskiej im. L. Lisa-Kuli w Tomaszowie Maz. Tam też, jako podharcmistrz, sprawował funkcję Komendanta Hufca ZHP w latach 1945-1948, organizując przy tym wiele różnego rodzaju spotkań, obozów, szkoleń, angażując harcerzy do zbierania materiałów o charakterze etnograficznym.

Za swoją działalność był wielokrotnie nagradzany i honorowany odznaczeniami lokalnymi i państwowymi. W 1978 został laureatem nagrody im. Oskara Kolberga.